Een eigen bedrijf combineren met een ziek familielid
Het is een rare combinatie, ook eentje die je niet wilt, natuurlijk. Ik besef me dat ik zeker niet de enige ben. Dat het meer een uitzondering is als je in jouw gezin niet te maken hebt met een ernstig zieke broer/zus, vader/moeder, kind of partner. Ook ons huisje is geraakt.
Aan de ene kant heb je je klanten, samenwerkingen en het werken aan je bedrijf, aan de andere kant zit je vol met je snufferd in het ziek zijn, er voor je zus (in mijn geval) zijn en zoveel mogelijk doen wat in je macht ligt. Je wordt de eerste weken geleefd.
Als je een fijne band hebt met je opdrachtgevers, helpt dit ontzettend mee. Als zoiets je overkomt, in een korte tijd ook nog eens steeds slechter nieuws, dan kan je alleen maar dankbaar zijn met begripvolle klanten. Heb je die niet, denk dan even heel goed na over deze klanten. Opdrachtgevers die het begrip niet op kunnen brengen, dat nu de prioriteiten veranderd zijn, die hoef ik niet meer. Die ontsla ik, met veel plezier.
Mij geven ze alle ruimte en tijd en dat is fijn. Want zo kan ik een deadline toch nog een dagje verschuiven als dat nodig is en ook willen ze zelf wat oppakken als ik onverwachts weg moet.
Toch is het belangrijk om te blijven werken. Wat ga je anders doen. Naar je telefoon staren totdat gebeld wordt dat je nodig bent? Dat kan niet.
Ik werk veel vanuit huis en heb je het even minder druk of ben je afgeleid, dan is het wel een beetje eenzaam. Daarom ga ik ook wel eens bij mijn vriend op de zaak werken. Even het bekende praatje bij de koffiemachine en rumoer om je heen.
Soms is het ook gewoon lekker om thuis te zijn, omdat er een spannende uitslag staat te wachten.
Wij staan nog maar aan het begin, ‘ons’ traject moet nog beginnen. Dat duurt niet lang meer. Dan gaat mijn zus als een strijder de behandelingen in. Wij steunen haar door dik en dun, zoveel we kunnen, we zijn er voor haar. Dat is ook het enige. Haar verwennen en er zijn.
Aan de zijlijn staan, voelt soms heel machteloos. Wij hebben ook een hoop te verwerken. We kunnen gelukkig alles delen met elkaar. Ook al zijn mijn ouders niet meer bij elkaar, we vormen wel een eenheid. Kunnen allemaal bij elkaar nodig in geval van nood.
We proberen tussen de behandelingen door zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Wat onwijs handig dat ik waar dan ook kan werken, al moet het midden in de nacht, het maakt voor mij in principe niet uit. Voorlopig kan ik mijn aandacht er goed bijhouden en anders word ik goed geholpen door mijn klanten.
Ik werk ook samen met meiden voor een klant en ook zij willen zaken voor mij oppakken. Het is toch geweldig dat je als team kan werken, dat ze wat van je kunnen overnemen als dat moet, zodat we toch onze gezamenlijke klant kunnen bedienen. Andersom zou ik het ook doen, maar toch is het heel speciaal.
Het is ook fijn om je ei af en toe kwijt te kunnen en even uit de situatie te stappen, figuurlijk. Een andere omgeving, andere mensen om je heen en het ook even hebben over de dagelijkse sleur. Die is er gewoon, ondanks dat onze wereld even platligt en daarnaast om hele andere dingen draait.
Ik bedoel, werk is zo bijzaak, dat heb ik wel geleerd. Veel dingen zijn gelijk zo nutteloos. Als iemand nu zijn/haar verjaardag niet kan vieren omdat er corona is of dat je niet uit eten kan omdat er corona is. Is dat echt zo erg? Ik snap het wel hoor, zo was het voor mij ook. Je kan je niet voorstellen wat het met je doet, als je er niet middenin zit. Dat kan je niemand kwalijk nemen. Voor de rest van de wereld gaat het gewoon door. Wij gaan een andere tijd in, waarbij wij ook weten dat mijn zus niet meer de oude gaat worden. Echt pijnlijk en onwijs verdrietig. Daar gaan we onze weg wel weer in vinden, maar om dat een plekje te geven, kost wel even tijd.
Gelukkig heb ik veel, heel veel lieve mensen om mij heen. Met elkaar gaan we ervoor en gaan we deze strijd aan. Waar het gaat eindigen, weten we niet. Het is en blijft onzeker, maar we denken nu zo: we kunnen beter elke dag genieten, doen alsof het de laatste dag is, waardoor je uit alle dagen iets moois haalt. En die laatste dag duurt misschien nog wel 20 jaar of langer! Dan hebben we nog heel veel moois in het vooruitzicht!